ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
"Ιύζουσα νήσος" Ποίηση
ΣΤα Αιγαιοπελαγίτικα Νέα, υπάρχει μια πολύ
καλή κριτική για το βιβλίο αυτό,
την οποία σύντομα θα παραθέσω εδώ
για να τη διαβάσετε...
Υπάρχει και μια αξιόλογη κριτική στην εφημερίδα
"Ριζοσπάστης",Πέμπτη 8 Φλεβάρη 1996,σελ. 30
στη στήλη ΒΙΒΛΙΟ κι έγραφε τότε ο Γ.Καραβίδας.
{Νότα Κυμοθόη "Ιύζουσα νήσος"
Καθώς το συρματόπλεγμα παραμένει αγκαθωτό
στεφάνι στο μέτωπο της Αφροδίτης, οι ποιητές δεν
παύουν να θρηνούν τη ματωμένη ομορφιά της,
αλλά και να εμψυχώνουν το μαρτυρικό λαό της Κύπρου
στο δρόμο της ελπίδας για το αύριο.
Για την πολυπόθητη επιστροφή των ξεριζωμένων
στα σπίτια τους, των αγνοουμένων-ζωντανών ή νεκρών-
από το σκοτάδι της Ανατολίας, στο φως της γης που
τους γέννησε.
Ανάμεσα στους ποιητές που συγκλονίστηκαν από το
δράμα της Κύπρου, είναι και η Νότα Κυμοθόη. Η ποι-
ητική της συλλογή με τον αρχαϊκό τίτλο "Ιύζουσα νήσος"
είναι "παράθυρο" που ανοίγει κατάντικρυ στον Πεντα-
δάκτυλο με την τούρκικη σημαία χαραγμένη στις πλα-
γιές του, να δούμε ό,τι βλέπουν τ' λαγρυπνα μάτια της
ψυχής της: "Αντίκρυ ο Πενταδάκτυλος/ και βογγάει!/
Πόσο πονάει ετούτο οτ βουνό!/ Λες και βογγάει ο Διγενής"
μας λέει, για να συνεχίσει στο ίδιο ποίημα: "Μονάχα
ο Πενταδάκτυλος/ είν' αρκετός αδέρφια/ να μας θυμίζει
τη σκλαβιά και την ατίμωση του δίκιου/ ώστε ποτέ μη
λησμονήσουμε/ τούτη την προδοσία".
Ακόμα και ο άνεμος δεν είναι λεύτερος στον Πεντα-
δάκτυλο: "Συρματοπλέγματα φρουρούν το σκλαβωμέ-
νο αγέρα", σπάν' οι φτερούγες του "στα προδομένα εδάφη".
Η ποιήτρια, που επισκέπτεται την αγαπημένη της Κύπρο
και γράφει ποιήματα γι' αυτή, στη διάρκεια της εκεί
παραμονής της, άλλοτε κλαίει "στις όχθες του Πεδιαίου"
για τη "Λευκωσία που έκοψαν στη μέση, μπήγοντας
θανατερά παλούκια στις φλέβες της" κι άλλοτε στιγ-
ματίζει τους νεοβάρβαρους της παλιάς και της νέας
τάξης πραγμα΄των. Αυτούς "που κυνηγάνε να πνίξουν
τη μοναξιά τους/ στης ανίας τα πορνεία/ μες στ' αδιά-
φορο ύφος της οδού Ρηγαίνης".
Τέλος, αφήνοντας την καρδιά της να ταυτιστεί με την
καρδιά των παιδιών "που των ματιών τους η μεγάλη
πεθυμιά/ σκαλώνει (...) και ματώνει στο συρματόπλεγμα",
θα κινήσει και τη δική μας, να γίνει "κομμάτι" απ' την
"Πέτρα του Ρωμιού" στην Πάρο, για ν' αντισταθεί στη
βαρβαρότητα, όπως στα χρόνια του μύθου, η καρδιά
της Αφροδίτης, "κομμάτι" απ' την ίδια πέτρα,
αντιστάθηκε στην ασχήμια.}
Αυτή ήταν η κριτική του Γ.Καραβίδα, την οποία είχα
δώσει παλιά στη biblionet, μαζί με άλλες κριτικές, άλλων.
Ευχαριστώ από καρδιάς τον "κριτικό" Γ.Καραβίδα
οπού ακούραστος, διάβαζε με αγάπη κι έγραφε με το
μελάνι της καρδιάς του, για τα βιβλία που έφταναν
στα χέρια του...ανιδιοτελώς. Κι αυτό είναι που τον "τιμά"
γιατί πάντα "αφιλοκερδώς" ακουμπούσε στις αράδες
των βιβλίων μας δίχως να ζητήσει "αντάλαγμα"...
Νότα Κυμοθόη, 2011, Αθήνα
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .